Kontakt telefoniczny:

+48 509534561

Kontakt on-line: fitmedkp@o2.pl 

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.

Przepona to prawdopodobnie najbardziej niedoceniony mięsień, a ma bardzo duże znaczenie. Jej dysfunkcje mogą prowadzić do dolegliwości całego organizmu.  Dolegliwości bólowe kręgosłupa kojarzone są głównie z problemami w obrębie mięśni grzbietu. Nic bardziej mylnego. Ból kręgosłupa może być spowodowany zaburzeniami napięcia w różnych partiach naszego ciała i dlatego dzisiaj piszemy o przeponie.

Przepona to jeden z istotniejszych mięśni naszego ciała.  Najważniejszą rolą przepony jest praca podczas oddychania. Podczas skurczu przepona obniża się, obniżając ciśnienie w klatce piersiowej, co pozwala nam na wzięcie oddechu. Podczas wydechu dochodzi do rozluźnienia przepony i uniesienia jej ku górze. Oddziela jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej będąc jednocześnie miejscem, przez które przechodzą bardzo ważne naczynia, organy i nerwy. Jest również ważnym punktem przekaźnikowym dla systemu powięziowego, przenosząc naprężenia między strukturami nad- i podprzeponowymi. Napięcie przepony może zaburzać prawidłową pracę i funkcję tych struktur.

Wpływ dysfunkcji przepony na nasz organizm

Dysfunkcja przepony wpływa nie tylko na powstanie zaburzeń dotyczących układu oddechowego . Wpływa także na inne struktury:

Zaburzenia układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego:

• przede wszystkim wpływ na dolny odcinek kręgosłupa. Przepona jako mięsień wraz z mięśniami: brzucha, biodrowo-lędźwiowymi, czworobocznymi jest bardzo ważnym elementem w funkcji podporowej kręgosłupa. Nieprawidłowa praca przepony może powodować ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

• stabilizacja centralna (mięśnie, które wpływają na stabilizację centralną: wielodzielny, poprzeczny brzucha, mm. dna miednicy i przepona), bardzo ważna jest tutaj pracą z oddechem. Koordynacja oddechu z ruchem jest integralną częścią zapewniającą tą stabilizację. W momencie kiedy przepona nie pracuje w pełnym swoim zakresie, porusza się nieprawidłowo to jej osłabienie może negatywnie wpływać na całkowitą stabilizację centralną m.in. zwiększona męczliwość, niestabilność, osłabienie pracy kończyn

• odcinek szyjny kręgosłupa – jeśli tor przeponowy jest mniej aktywny niż piersiwo-żebrowy to wzmaga napięcie mięśniowe w obrębie mięśni wdechowych pomocniczych. Są to m.in.: mięśnie pochyłe szyi, mostkowo-sutkowo-obojczykowe, piersiowy mniejszy, dźwigacz łopatki, czworoboczne. Dominacja toru piersiowo-żebrowego podczas oddychania może spowodować dolegliwości w okolicy obręczy barkowej, szyi i głowy.

Wpływ na układ pokarmowy:

• ruch przepony w kierunku dolnym, kiedy to rytmicznie obniża się w dół bezpośrednio powoduje masaż organów znajdujących się w jamie brzusznej i usprawnia perystaltykę jelit, zmniejsza napięcia powstałe w narządach trzewnych. Kiedy dochodzi do restrykcji przepony, np. będzie obniżona może się to przekładać na nieprawidłowe funkcjonowanie procesu trawienia, np. uczucie zgagi, zaparcia, refluks, zespół jelita drażliwego

Wpływ na układ krwionośny:

• podczas prawidłowej pracy przepony – przez jej obniżanie się i unoszenie powstaje gradient ciśnień pomiędzy jamą brzuszną, a klatka piersiową, przez co ułatwia powrót krwi żylnej i limy z kończyn dolnych, a to zmniejsza ryzyko powstania obrzęków i żylaków.

Główne cele stymulacji oddychania:

• reedukacja wzorca oddechowego – bardzo często przeponowego

• zwiększenie ruchomości przepony i klatki piersiowej

• wzmocnienie mięśni wdechowych/wydechowych

• zwiększenie pojemności życiowej płuc, poprawienie parametrów oddechowych

• mobilizacja żeber

• regulacja napięcia mięśniowego

• wpływ na narządy wewnętrzne

Istnieją 3 zasadnicze tory oddychania:

• przeponowy

• dolnożebrowy

• górnożebrowy (piersiowo-żebrowy)

Praca z oddechem

Często mamy do czynienia z nawykiem wdechowym (żebra są podciągnięte do góry) i wydechowym (żebra są bardziej zapadnięte). Praca z przeponą może pomóc w wyrobieniu prawidłowego wzorca oddychania. Zwykle pracuje się powoli, aby mieć czas na przeorganizowanie i uświadomienie zmian w nowych wzorcu. Do przywrócenia prawidłowej funkcji przepony wykorzystuje się odpowiednie techniki fizjoterapeutyczne: masaż tkanek głębokich, rozluźnianie mieśniowo-powięziowe, techniki mobilizacyjne, ukierunkowane przede wszystkim na reedukację wzorca oddechowego, zmniejszenie istniejących zaburzeń w układzie mięśniowo-powięziowym, a także normalizację napięć mięśniowych oraz ruchomości.

Terapia przepony

W terapii przepony możemy podjąć dwa kierunki. Po pierwsze kiedy mamy napiętą, obniżoną przeponę, wówczas skupiamy się na jej rozluźnianiu. W przypadku drugim, gdy przepona jest osłabiona, niewydolna lub kiedy nie ma pracy toru przeponowego, wtedy skupiamy się na odtworzeniu tego wzorca aby uefektywnić jej pracę i ściągnąć napięcie z toru piersiowego. Bardzo często po terapii zaleca się, aby osoba dodatkowo przez kilka minut ćwiczyła w domu, w celu reedukacji wzorca przeponowego.

Pozycja wyjściowa: leżenie na plecach, stawy kolanowe zgięte, stopy na szerokość bioder ustawione równolegle do siebie, połóż dłonie w okolicy żeber tuż pod mostkiem

Ruch: na początku poczuj jak porusza się przepona, swobodnie oddychaj, przy wdechu brzuch powinien się unosić, a przy wydechu pępek kieruje się do kręgosłupa. Oddychaj w ten sposób do momentu kiedy poczujesz swobodne i naturalne przejście między wdechem, a wydechem.